Therapeut Josh Dickson heeft veel mensen gadegeslagen worstelen met verdriet vind genezing op een onverwachte plek: op een surfplank. Hij rent Kom weer boven watereen surftherapie-retraite in Marokko. Zijn cliënten reizen van over de hele wereld om verlichting te vinden, en Dickson schat dat 30 tot 40 procent van hen nog nooit een therapeut heeft gezien. “(Ze) zeggen: ‘Dat doe ik niet, maar ik ga surfen’”, zegt hij.
Resurface is een van een groeiend aantal therapeutische retraites die reizigers verwelkomen die hun verdriet in een nieuwe omgeving willen verwerken. Terwijl de reisindustrie zich blijft richten op nichebelangen, worden er steeds meer programma’s gelanceerd die specifiek gericht zijn op mensen die te maken hebben met grote verliezen – zozeer zelfs dat ‘rouwgerelateerd welzijn’ een van de Condé Nast Traveler’s top wellnessreistrends van 2024.
“(Ze) bieden een ondersteunende omgeving waar (mensen) hun ervaringen, emoties en copingstrategieën kunnen delen met anderen die de pijn begrijpen”, zegt reisexpert Stephanie De Santi-Davis. Sociaal onderlegde reizigers posten hun ervaringen met deze retraites op TikTok En Instagramwaardoor de belangstelling voor de trend verder wordt vergroot. Zoekopdrachten op Google naar de term ‘rouwretraites bij mij in de buurt’ zijn het afgelopen jaar met 23 procent gestegen.
“Het idee is om een plek te bieden waar mensen toestemming krijgen om alle emoties van het verlies te voelen”, zegt gediplomeerd adviseur Rita A. Schulte. “Deze dingen kunnen heel louterend zijn.”
Hoewel het moeilijk kan zijn om je bed te verlaten, laat staan het land uit, als je rouwt, boeken veel mensen reizen speciaal om om te gaan met de duistere emoties die thuis te moeilijk kunnen zijn om te verwerken.
Experts uit dit artikel
Jos DicksonMSc, is de oprichter van Resurface, een retraite voor surftherapie. Hij is therapeut, erkend EMDR-consulent en erkend drugs- en alcoholprofessional.
Stephanie De Santi-Davis is een luxe reisexpert.
Rita A. Schulte is een gediplomeerd adviseur, gecertificeerd rouwadviseur en auteur van ‘Shattered: Finding Hope and Healing through the Loss of Life’.
Wat is een rouwretraite?
Rouwretraites zijn er in vele vormen. Ze variëren van een dag tot een week of langer en draaien vaak om individuele en/of groepssessies met professionele therapeuten en workshops over onderwerpen als het opbouwen van veerkracht. Aanvullende activiteiten zoals wandelingen in de natuur, reiki-genezingof meditatie ronden de dag af. Vaker wel dan niet spelen deze programma’s zich af in rustige natuurlijke landschappen zoals de bergen of vlakbij de oceaan.
Sommige retraites behandelen rouw in het algemeen en verwelkomen niet alleen mensen die te maken hebben met de dood van een dierbare, maar ook mensen die rouwen om het einde van een relatie of het verlies van een baan. Aan de andere kant zijn sommige programma’s afgestemd op een bepaald soort verlies. Bijvoorbeeld, Kamp LIVIN in Minnesota richt zich op degenen die rouwen om een familielid dat stierf door zelfmoord, en Ohana-oase leidt landelijk retraites tegen kinderverlies. (Beide programma’s worden gefinancierd door donaties om de ervaring tegen weinig tot geen kosten aan gezinnen te bieden.)
Rouwreizen kunnen ook een kans zijn om te leren van de rouwpraktijken van een andere cultuur. De Lama Foundation organiseert bijvoorbeeld “Extatisch verdriet“retraites geïnspireerd op rituelen uit Burkina Faso zoals live drummen, zingen en het co-creëren van een rouwaltaar. Sommige programma’s, zoals Earth Medicine gehost door Grief Spaceinclusief traditionele plantaardige medicijnen zoals psilocybine.
“Ik heb vrienden gehad die verschillende tradities met betrekking tot dood en rouw hebben onderzocht, en het heeft het begrip van rouw echt verbreed en nieuwe perspectieven op het rouwproces geboden”, zegt De Santi-Davis.
En voor degenen die de kracht van religie willen benutten, zijn er een aantal op geloof gebaseerde retraites, zoals Terwijl wij wachten En Abdij van Sravasti Meditatie-retraite voor verdriet en veerkracht, gericht op rouwenden met verschillende geloofsovertuigingen.
Anderen, zoals Resurface, profiteren van een bepaalde hobby die helend kan zijn, of dat nu zo is schrijven, yoga, hikingof creëren glas-in-lood kunstwerk. “Elke activiteit die je in een flow-toestand brengt, kan je naar de therapeutische ruimte brengen”, zegt Dickson. “Ik noem het geforceerde mindfulness – dat is twee uur per dag dat je niet aan je verdriet denkt.”
Waarom verdrietreizen nu populair zijn
Nu het belang van geestelijke gezondheid de afgelopen jaren steeds meer aandacht krijgt, realiseren velen van ons zich dat het wegduwen van onze pijnlijke emoties averechts kan werken. “De therapeutische resultaten zijn ook veel beter geworden, vooral in de afgelopen twintig jaar”, voegt Dickson toe. “Er zijn veel meer op bewijs gebaseerde benaderingen, zodat mensen daadwerkelijk echte, langdurige veranderingen in hun leven kunnen doorvoeren.” Samen met deze veranderingen therapie in het algemeen is genormaliseerdniet alleen iets voor mensen die iets “mis” hebben. Een reis gericht op rouwtherapie lijkt dus niet langer zo bizar.
Tegelijkertijd worden we in de hyperverbonden wereld van vandaag voortdurend gebombardeerd met afbeeldingen van prachtige bestemmingen, gepost door vrienden en influencers. En als je een van de ergste ervaringen uit je leven meemaakt, kan dat de verleiding om te ontsnappen nog sterker maken.
“Mensen willen de wereld verkennen, de wereld zien, de wereld voelen met de diepe emoties die ze hebben”, zegt De Santi-Davis. Dickson wijst er ook op dat, aangezien veel mensen tegenwoordig meer besteedbaar inkomen hebben dan de gemiddelde persoon een paar decennia geleden, het investeren in een dure maar therapeutische reis – voor degenen die er de middelen voor hebben – haalbaarder is dan het voor voorgaande generaties zou kunnen zijn geweest.
Hoe een speciale reis het rouwproces kan helpen
Wanneer u te maken heeft met de last van verdriet, kan reizen u helpen buiten uw dagelijkse leven te komen en speciale ruimte te bieden om uw emoties te verwerken – en de effecten kunnen lang na thuiskomst aanhouden.
“Intense ervaringen worden veel beter onthouden dan leren in zeer kleine stappen”, zegt Dickson. “De manier waarop het geheugen wordt gecodeerd, hangt in grote mate af van de emotionele intensiteit die eraan verbonden is – een intense ervaring rond verdriet zal je helpen de hulpmiddelen te herinneren waarmee je verder kunt gaan.” Een onderzoek uit 2020 gepubliceerd in Onderzoek naar de praktijk van sociaal werk toonden aan dat op rouw gerichte retraites konden leiden tot een aanzienlijke vermindering van het leed, die bij een latere follow-up gehandhaafd bleef.
Dat wil niet zeggen dat het niet ook nuttig is om thuis regelmatig naar rouwbegeleiding te gaan. “Maar een goede rouwbegeleider zal ook zeggen: ‘Je moet wat aan zelfzorg doen. Je moet in een andere omgeving terechtkomen. Je moet een aantal nieuwe verbindingen leggen’”, zegt Dickson. Hij voegt eraan toe dat veel van de cliënten die voor het eerst therapie bij Resurface ervaren, er bij thuiskomst regelmatig naar op zoek gaan.
Deskundigen zeggen echter dat het meest therapeutische deel van een rouwretraite misschien minder te maken heeft met de daadwerkelijke therapiesessies meer met het verbinden met mede-rouwenden. “Als mensen verdrietig zijn, hebben ze de neiging zichzelf te isoleren, en dat is het ergste wat we kunnen doen”, zegt Schulte. “Een rouwretraite kan een plek bieden om contact te maken met anderen die begrijpen wat je doormaakt – je kunt worden aangemoedigd, ondersteund en naast anderen lopen.” Schulte zelf ontdekte dat simpelweg samenzijn met andere mensen met wie ze kon praten de meest nuttige manier was om haar eigen verdriet te verwerken nadat haar man door zelfmoord was overleden.
Genezing in gemeenschap kan een bijzonder krachtige manier zijn om vooruit te komen als je worstelt met schuldgevoelens of schaamte rond een verlies: “Iemand zou kunnen zeggen: ‘Ik kon niet wachten tot mijn moeder stierf omdat ze leed. Is dat echt verschrikkelijk?’ ?’ En als vijf andere mensen precies hetzelfde zeggen, voel je je niet zo alleen’, zegt Dickson. “Schaamte sterft bij blootstelling.”
De relaties die je opbouwt tijdens retraites gewijd aan een bepaald soort verlies, zoals zelfmoord, kunnen bijzonder waardevol zijn, omdat de meeste mensen in je dagelijkse leven waarschijnlijk niet zullen kunnen begrijpen wat je doormaakt. ‘Gedeelde pijn is een gehalveerde pijn’, zegt Schulte. Degenen die een verlies hebben meegemaakt dat vergelijkbaar is met dat van u, zijn wellicht de enigen met wie u zich kunt identificeren als u er echt middenin zit.
Wie kan profiteren van een rouwretraite?
Schulte beveelt rouwretraites aan aan iedereen die zich ‘vast’ voelt in zijn verdriet en moeite heeft om vooruit te komen. “Ze gaan niet veel uit. Ze kunnen aan niets anders denken”, zegt ze. Hoewel deze dingen aan het begin van het rouwproces normaal kunnen zijn, kan een retraite hem of haar de tijd, het gereedschap en de verbinding geven die hij of zij nodig heeft als hij maanden of jaren later moeite heeft om voorbij dat stadium te komen. Degenen die te maken hebben met extreem verdriet als gevolg van schuldgevoelens kunnen er ook baat bij hebben, voegt Dickson eraan toe.
Natuurlijk zal niet iedereen die naar een verre bestemming reist om zijn verdriet te verwerken, een levensveranderende ervaring hebben. Maar velen vinden het behoorlijk effectief. “Binnen een week kun je dramatische vooruitgang boeken”, zegt Dickson.
Jennifer Heimlich is een schrijver en redacteur met meer dan 15 jaar ervaring in fitness- en wellnessjournalistiek. Ze werkte eerder als senior fitnessredacteur voor Well+Good en hoofdredacteur van Dance Magazine. Ze is een UESCA-gecertificeerde hardloopcoach en heeft over hardlopen en fitness geschreven voor publicaties als Shape, GQ, Runner’s World en The Atlantic.