Post Hill-pers
Het is mogelijk dat we een partnercommissie ontvangen voor alles wat u via dit artikel koopt.
In zijn memoires, “Tijd om te bedanken: zorg voor mijn held” (Post Hill Press) schrijft acteur Steve Guttenberg over zijn held – zijn vader, Stanley – en de relatie die ze deelden, van kinds af aan, via zijn Hollywood-carrière (in films als ‘Cocoon’ en de serie ‘Police Academy’), tot hun laatste jaren samen, toen bij Stanley nierfalen werd vastgesteld – en Guttenberg zich erop toelegde de verzorger van zijn vader te worden.
Lees hieronder een fragment, en Mis het interview van Lisa Ling met Steve Guttenberg niet “CBS zondagochtend” 19 januari!
“Tijd om te bedanken: zorg voor mijn held” door Steve Guttenberg
Liever luisteren? Hoorbaar heeft momenteel een gratis proefperiode van 30 dagen beschikbaar.
Het was het einde van juni 1968; de lucht begon vochtig te worden. De vierde klas liep ten einde en ik voelde de drie maanden van delirium die eraan kwamen.
En ik was er klaar voor. Omdat ik aan het verzamelen was. Ik had genoeg vuurwerk voor de hele zomer. Ik heb elke cent die ik verdiende van mijn Nieuwsdag bezorgroute en goot ze in ‘riemen’, deze machoconfiguraties van 144 knallers. Deze specifieke riemen kwamen rechtstreeks uit China, met Chinese kalligrafie op de verpakking, en naar mijn jonge perspectief waren ze de ultieme aanwinst. Beter dan goud.
Ik kocht riem na riem van Andy Mahoney, die in mijn buurt berucht was omdat hij de garage van mijn buurman in brand stak met een chloorbom. Hij was een antiheld, een rebel met een doel, vijf jaar ouder dan ik. De enige reden dat hij met mij sprak, was omdat ik bij hem kocht.
Aanvankelijk bewaarde ik al dat buskruit in de ingenieuze schuilplaats die ik had bedacht: de zijla van mijn bureau. Door een wonder heeft mijn moeder ze nooit gevonden. Maar ze konden niet eeuwig in die lade blijven zitten; Ik moest kijken of ze zouden werken.
Dus besloot ik een pakje lucifers te kopen, mezelf op te sluiten in de familiebadkamer en aangestoken vuurwerk uit het enige raam te gooien. Mijn vader was beneden in de studeerkamer, mijn moeder in de keuken. Hoe zou ik ooit gepakt kunnen worden? Ik ging verder met het maken van mijn eigen persoonlijke preview van 4 juli.
En zou jij het niet weten? Iemand merkte het.
“Wat is er verdomme aan de hand?” Hoorde ik mijn moeder beneden zeggen. ‘Stanley, ik ruik rook.’
‘Controleer de airconditioners,’ zei mijn vader. ‘Ik ga naar de zolder kijken.’
Ik hoorde de voetstappen van mijn vader toen hij naar de zolder snelde, biddend dat hij langs de badkamer zou huppelen die ik tot mijn privébuskruitatelier had gemaakt. Maar toen begon hij op de deur te bonzen.
‘Steven? Wat doe jij daar in vredesnaam?’
‘Niets,’ zei ik met een uiterst kalme stem.
Ik liet nog een verlichte riem uit het raam vallen.
“Open deze deur, nu!”
Ik keek rond in de familiebadkamer: waar kon ik deze sukkels verbergen? Waar zou ik mij kunnen verstoppen? Nergens leek het veelbelovend. Dus na een tijdje opende ik de deur.
Een rookpluim stroomde naar de rest van het huis. Ik zat onder het roet. Mijn vader bekeek mij en terwijl hij daar zo lang stond, wist ik zeker dat hij mij mijn hoofd zou geven. En niet op een schaal.
‘Ik zal je vertellen wat ik ga doen,’ zei hij. Ik begon te zweten. “Hoeveel vuurwerk heb je?”
Ik liep naar mijn vertrouwde bureaula en schoof hem open. Hij was de enige mens die die cache ooit heeft gezien, behalve Andy Mahoney.
‘Dat is veel buskruit. Hoe kom je aan al dat vuurwerk?’
‘Ze heten riemen, papa,’ zei ik. Hij trok zijn wenkbrauwen op – niet het juiste antwoord. “Ik heb ze gekregen met behulp van mijn krantenroutegeld.”
Hij reikte in de lade en pakte met één gigantische hand het grootste deel ervan.
“Volg mij.”
Wij gingen naar buiten. Ik wist zeker dat we naar de vuilnisemmers gingen, maar hij liep er vlak langs.
‘Jij en ik gaan elk vuurwerk in deze banden aansteken en ze afmaken.’
Ik ging vuurwerk afsteken met mijn vader? Dit was smokkelwaar, maar hij, een ex-politieagent, was bereid zichzelf voor mij in gevaar te brengen? Dat is een vader. Dat is een vader.
We stonden op het terras en toen de zon onderging, overhandigden we elkaar enkele cilinders buskruit. Mijn vader had zijn Zippo-aansteker; hij stak ze allemaal zorgvuldig aan en gooide ze vervolgens op het gazon. Pow! Knal! Mijn vader stak vuurwerk af en ik werd er ijlend van. Ik draaide voorzichtig een cracker van de riem, gaf hem aan mijn vader, met het vat eerst, en binnen enkele seconden was hij ontploft in een groene wolk van gruzelementen.
Toen begon mijn vader creatief te worden: hij stak de knallers aan en gooide ze vervolgens hoog, zodat ze in de lucht ontploften en tegen de rand van de mimosaboom knabbelden. Na een tijdje wendde hij zich tot mij.
‘Hier, steek jij maar wat aan,’ zei hij. ‘Ik heb een extra Zippo.’
Ik begon langzaam, stak de pit aan en rende toen terwijl ik ze op de grond liet vallen. Maar ik zag het vertrouwen van mijn vader en begon ze ook op het gazon te gooien. Papa gooide er één. Ik gooide er één. Onze explosies echoën elkaar: roep en antwoord, vraag en antwoord.
“Wat zijn jullie in godsnaam aan het doen?” zei mijn moeder, haar hoofd half uit het slaapkamerraam.
‘We steken vuurwerk af, Ann. Mijn partner en ik.’
Zijn partner. Papa noemde mij zijn partner. Het was alsof ik me tegelijk bij de Yankees en de Mets had aangesloten.
Daar stonden we urenlang terwijl de zon onderging boven de mimosaboom. Ik keek op naar mijn vader: mijn held, mijn partner. We hebben elke laatste aangestoken. Natuurlijk ontplofte er één tussen mijn vingers; de pijn was spectaculair, maar ik durfde het niet te vertellen. Dit was te goed.
Het was donker toen we de laatste paar aanstaken. Ze pakten het uit en explodeerden in de lucht, waardoor de achtertuin werd verlicht met lichtstoten.
‘Dat is alles, Steven. We zijn klaar. Goed gedaan.’
Een beetje veranderd liep ik het huis weer binnen. Een beetje meer vertrouwen van mijn vader. Een beetje meer als een man.
Uittreksel uit “Time to Thank: Caregiving for My Hero” door Steve Guttenberg. © 2024 door Steve Guttenberg. Alle rechten voorbehouden. Herdrukt met toestemming van Post Hill Press.
Bestel het boek hier:
“Tijd om te bedanken: zorg voor mijn held” door Steve Guttenberg
Koop lokaal van Boekwinkel.org
Voor meer informatie:
