Ik gebruikte een dierencommunicator om met mijn hond te praten

Danielle MacKinnon wilde vóór ons telefoontje niets over mijn hond weten. “Het is gemakkelijker voor mij als ik niet veel dingen weet”, vertelde de paranormaal begaafde. Zelfs aan het begin van onze sessie vertelde ze me dat ik niet te veel details over Tucky mocht onthullen voordat ze er zelf achter kon komen wat hij probeerde over te brengen. “Het helpt valideren dat deze psychische connectie echt is,” zei MacKinnon.

Ze denkt dat hoe minder ze van tevoren over Tucky wist, hoe meer ik onder de indruk zou zijn van wat ze onthulde. En hoewel ik met lichte onzekerheid aan het proces begon, begon zij Tucky met griezelige nauwkeurigheid te beschrijven.

Met bijna 250.000 volgers en vier miljoen likes TikTokMacKinnon wel de dierencommunicator van sociale media. Hoewel ze opgroeide ‘diep verbonden met dieren’, begon ze pas professioneel met dierencommunicatie te oefenen toen ze zelf naar een paranormaal begaafd huisdier ging. “Die lezing heeft iets in mij wakker gemaakt”, zegt MacKinnon. “Ik besefte dat ik mijn hele leven met dieren had gecommuniceerd zonder te weten dat het echt was.”

Hoewel communicatie met dieren iets is dat velen fascineert, stuit de praktijk onmiskenbaar op veel scepsis. Veel mensen vragen zich af hoe het überhaupt mogelijk of echt zou kunnen zijn. En voor degenen die de praktijk in twijfel trekken, is MacKinnon het ermee eens: “Diercommunicatie kan behoorlijk klinken als je het nog nooit hebt meegemaakt.” Maar net als ieder ander spirituele praktijkzegt MacKinnon dat je open moet staan ​​voor het proces: “Je moet bereid zijn buiten je comfortzone te stappen en mogelijkheden toe te staan ​​die verder gaan dan waar je momenteel in gelooft.”

Persoonlijk ben ik niet erg sceptisch over helderzienden of wat mensen als pseudowetenschap beschouwen. (Ik hou ervan om mijn sterrenbeeld En manifestaties beoefenen.) Dus toen ik de kans kreeg om met MacKinnon samen te werken om erachter te komen wat er werkelijk in Tucky’s hoofd omgaat, moest ik die grijpen. Hier is hoe de ervaring was.

Experts uit dit artikel

Danielle MacKinnon is een dierencommunicator en huisdierpsycholoog met meer dan 20 jaar ervaring. Zij is tevens de bedenker van Dierencommunicatie® op zielsniveaueen programma dat cursussen en programma’s voor dierencommunicatie aanbiedt.

Wat is dierencommunicatie?

Ja, communicatie met dieren is het vermogen om met dieren te communiceren, maar het gaat ook dieper dan dat. “Diercommunicatie is het psychisch verbinden met een dier om hun gedachten, gevoelens en diepste wijsheid te ontdekken”, vertelt MacKinnon. “Net zoals sommige paranormale mediums contact kunnen maken met onze overleden dierbaren, kunnen dierencommunicators intuïtief afstemmen op dieren (zowel levende als overleden) om te leren wat ze willen delen.”

Voor MacKinnon heeft ze een psychische verbinding met dieren, waarbij ze vaak informatie van hen ontvangt via de beelden, fysieke sensaties, emoties, woorden, smaken en geuren die ze met haar delen. “Dieren gebruiken deze verbindingen niet alleen om hun voedselvoorkeuren of fysieke behoeften te delen, maar ook om ons naar een groter zelfbewustzijn te leiden”, voegt ze eraan toe. Tijdens onze sessie oefende MacKinnon daadwerkelijk met body mapping, zodat ze kon voelen wat Tucky in zijn eigen lichaam ervoer. (Meer hierover hieronder.)

Omdat MacKinnon echter psychisch verbinding maakt tijdens een communicatiesessie met dieren, hoeft het dier waarmee ze werkt niet daadwerkelijk aanwezig te zijn. MacKinnon hoefde zelfs niet eens een foto van Tucky te zien om te kunnen lezen. Toen onze sessie plaatsvond, bevond hij zich in een compleet andere kamer dan ik.

Mijn ervaring met het werken met een dierencommunicator

MacKinnon begon door eerst psychisch contact met mij te maken. Ze legde uit dat dit Tucky zou laten zien dat als ik een verbinding met haar heb, het voor hem ook veilig zou zijn om een ​​verbinding met haar te maken. Het was geen verrassing dat mijn vriendelijke hond er geen probleem mee had om contact met haar te maken. Volgens MacKinnon liep hij recht op haar af op een manier die zij omschreef als ‘maf’, waarbij hij zijn achterkant naar voren bracht als pleidooi voor kontkrabben. (Precies hoe hij mensen nu begroet.)

Toen ze eenmaal met elkaar verbonden waren, bleef MacKinnon zwijgend zitten, zodat hij ‘kon verschijnen hoe hij wilde verschijnen’. En het eerste wat hij tegen MacKinnon uitte, is zijn verlangen om meer de leiding te hebben in ons huishouden. ‘Hij zou graag de leider willen zijn’, zei MacKinnon.

Dit was voor mij logisch omdat de hond van mijn vriend, Lexi, een veel dominanter en alfagedrag heeft. Zelfs MacKinnon merkte Lexi’s sterke persoonlijkheid op tijdens de lezing: “Lexi is alsof je op de deur klopt en zegt: ‘Ik wil hier graag deel van uitmaken’”, lachte MacKinnon.

Toen MacKinnon haar aandacht weer op Tucky richtte, vertelde ze dat hij wilde dat ik me niet meer op zijn vacht concentreerde. “Hij probeert de focus van de jas af te leiden en, niet gemeen, maar te zeggen: ‘kom er overheen, stop met focussen’”, zei ze. En toen ze me vroeg of dit voor mij logisch was, deed ze dat perfect.

Tucky onderging onlangs twee TPLO-operaties (tibial plateau leveling osteotomie) aan zijn rechter- en linkerbeen, dus de chirurg moest een deel van zijn jas scheren om hem voor te bereiden. Nu hij aan het herstellen is, is het grootste deel van zijn haar teruggegroeid, maar er is nog steeds een klein plekje waar dat niet het geval is. Het is duidelijk dat Tucky mijn ongerustheid rond deze ene plek heeft opgemerkt, en hij wilde me verzekeren dat het goed met hem gaat.

Nadat hij over zijn operaties had gehoord, onderzocht MacKinnon dit onderwerp verder met Tucky, en hij bleef herhalen dat ‘het goed met hem gaat’. Ik heb zijn herstel langzaam laten verlopen – alleen wandelen aan de lijn, toezicht buiten tijdens potjespauzes, geen ruige omgang met Lexi – dus dit verzekerde mij dat Tucky zich klaar voelt om weer normaal te worden.

Op basis van waar Tucky hiermee heen wilde, stelde MacKinnon voor om over te gaan tot body mapping, zodat ze kon zien of hij nog steeds aanhoudende pijn in zijn benen voelde. “Body mapping is waar ik Tucky vraag of hij me in principe alles in mijn lichaam wil laten zien wat hij wil dat ik weet over zijn lichaam”, legde ze uit. “Het is geen diagnose – ik ben geen dierenarts – maar als hij wil dat we iets over zijn lichaam weten, kan hij het me op deze manier laten zien.”

Na een paar minuten vertelde MacKinnon dat ze geen pijn ervoer. “Wat ik voel is een beetje zwakte in mijn linkerbeen versus rechts, alsof ik me aan de linkerkant niet zo sterk voel als aan de rechterkant. Geeft dat je enige informatie?” vroeg ze. En dat gebeurde ook: Tucky’s linkerbeen was zijn meest recente operatie, dus het leek mij logisch dat het nog steeds een beetje strakker en zwakker was dan zijn rechterbeen. Het was voor mij ook een opluchting om te horen dat hij geen pijn meer had.

Gedurende de rest van onze sessie heb ik geleerd dat Tucky van mijn moeder houdt (hij bracht “Roxy” willekeurig naar MacKinnon), hij vindt het leuk als ik met hem praat als een volwassene, en ook al kan hij zich soms als een baby gedragen, hij wil Ik weet dat hij het echt doet omdat hij aandacht wil.

Toen het tijd was om vragen te stellen, vroeg ik MacKinnon om wat inzicht van Tucky over hoe ik de dierenarts een positievere ervaring voor hem kon maken. (Hij laat niet toe dat iemand zijn poten aanraakt of zijn nagels knipt, en hij vindt het ook absoluut niet oké als een dierenarts injecties toedient of zijn bloed afneemt – zelfs als hij de maximale dosis Tradozone gebruikt.)

‘Hij houdt niet van de dierenarts, omdat hij weet dat jij de dierenarts niet leuk vindt,’ zei ze. “Je vindt het niet leuk hoe de dierenarts tegen je praat. Je voelt je klein als je in de buurt van deze dierenarts bent, dus hij voelt zich daar niet op zijn gemak. Hij vertrouwt deze dierenarts niet omdat jij de dierenarts niet vertrouwt.” voegde ze eraan toe. En ze heeft geen ongelijk. Ik denk wel dat de dierenarts die we zien veel empathischer en begripvoller zou kunnen zijn, maar ik had geen idee dat mijn hond intuïtief mijn eigen angst kon voelen. ‘Hij heeft meer met jou te maken dan je denkt,’ antwoordde MacKinnon.

Het vonnis

Hoewel je dit artikel misschien leest en denkt: “Oké, maar dat kan over elke hond worden gezegd!” Ik ken Tucky. Ook al kan ik niet met hem communiceren zoals MacKinnon deed, alles in onze sessie was volkomen logisch. Het heeft mij ook geholpen hem beter te begrijpen.

Hoewel het klinkt alsof Tucky zeker wat ruimte van Lexi kan gebruiken, en hij duidelijk klaar is voor meer vrije tijd tijdens zijn herstel, zijn dit realisaties die ik misschien niet had gehad als ik niet met een paranormaal begaafd huisdier had gesproken. En het volgende op mijn to-do-lijst moet duidelijk het vinden van een nieuwe dierenarts zijn waar we ons allebei prettig bij voelen. Misschien laat hij dan iemand zijn pootjes aanraken.

Taylor Andrews (zij/haar) is de balansredacteur bij PS, gespecialiseerd in onderwerpen met betrekking tot seks, relaties, daten, seksuele gezondheid, geestelijke gezondheid, reizen en meer. Met zeven jaar redactionele ervaring heeft Taylor een sterke achtergrond in contentcreatie en storytelling. Voordat ze in 2021 bij PS kwam, werkte ze bij Cosmopolitan.