Literaire legende Louise Erdrich sloot zich vorige maand aan bij de boekenclub van Jenna Bush Hager toen haar nieuwste roman, ‘The Mighty Red’, als favoriet werd gekozen.
Warm en wijs: ‘The Mighty Red’ is een polyfone roman die leden volgt van een hechte gemeenschap in North Dakota halverwege de jaren 2000, van wie velen inheems zijn.
Kismet, de 18-jarige dochter van Crystal, een alleenstaande moeder, bevindt zich in een liefdesdriehoek. Ze zit tussen Gary, de erfgenaam van een bietenboerderij-imperium die net een aanzoek heeft gedaan, en Hugo, haar beste vriendin die toevallig verliefd op haar is.
Erdrich vertelde TODAY.com dat de roman was geïnspireerd op haar eerste baan op een bietenboerderij toen ze 13 was.
“Ik maakte deel uit van een geheel uit meisjes bestaande crew, die vóór zonsopgang opstond. Het harde werk heeft mij een blijvende sympathie gegeven voor veldarbeid en voor mensen die in de suikerindustrie werken”, aldus Erdrich.
Erdrichs bekroonde, bestverkochte romans, lid van de Turtle Mountain Band of Chippewa, draaien om inheemse Amerikaanse gemeenschappen. Haar roman ‘The Night Watchman’, die in 2021 de Pulitzerprijs won, is geïnspireerd door haar grootvader, Patrick Gourneau.
Erdrich is ook de eigenaar van een indieboekwinkel, Birchbark Books in Minneapolis, Minnesota. (Haar roman ‘The Sentence’ uit 2021 speelt zich af in een onafhankelijke boekwinkel in Minneapolis).
Hieronder beantwoordde Erdrich tien vragen over ‘The Mighty Red’ en haar schrijfcarrière, inclusief of ze van plan is meer romans te schrijven in haar ‘Love Medicine’-serie en de personages die ze nog steeds mist.
Is er van je vele boeken een boek, een personage of een verhaallijn die je het meest is bijgebleven, of waar je het meest trots op bent?
Er zijn delen van elk van mijn boeken die ik leuk vind en delen die ik graag zou willen veranderen. Ik ga dit beantwoorden als personages die ik het meest mis bij het schrijven. Dat zouden de 13-jarige Joe zijn in ‘The Round House’ en Tookie in ‘The Sentence’. Op de een of andere manier bleken zij degenen te zijn die voor mij het meest resoneerden. Soms onthult een personage een kant van jezelf die je nog niet kende.
Waar haal je je inspiratie – en wanneer weet je dat je op een idee voor een roman bent beland?
Als ik zeg dat ik stemmen begin te horen, klinkt het onwerkelijk, maar dat is in wezen wat er gebeurt. Lijnen en zinnen krijgen vorm, ik schrijf ze op stukjes papier en plak ze in een notitieboekje. Uiteindelijk leidt een van die restjes tot iets meer, dan tot veel meer, dan tot een hele wereld.
Wat is je favoriete onderdeel van het runnen van een boekwinkel?
Onafhankelijke lokale boekwinkels, zoals Birchbark Books, bieden mensen veel troost. Lezers hebben een onderzoekende intelligentie waar ik echt van hou. Die nieuwsgierige geestesgesteldheid waardeer ik enorm, en de liefde voor boeken is aanstekelijk. Ik hou van onze klanten; het verkopen van boeken is veel meer dan een simpele transactie. Er zijn zoveel favoriete dingen!
Je vergeleek het schrijven van een personage met het omgaan met een ‘gecompliceerde telefoonbot’. Hoe weet je wanneer het personage tot leven is gekomen?
Ja, het schrijven van een personage is eigenlijk alsof je je een weg baant door een ingewikkelde telefoonbot totdat je een echt persoon aan de andere kant van de lijn krijgt. Soms moet je je vele malen een weg door het systeem banen. Een personage krijgen is als het horen van een echte stem aan de andere kant van de lijn, iemand die zelfs reageert als je iets irrationeels zegt of lacht om een grap.
Hoe ziet jouw ideale schrijfdag eruit?
Ik moet er nog een hebben – ik schrijf op elk moment en probeer het schrijven in te passen in een groot aantal andere vereisten. Ik veronderstel dat een ideale dag is waarop ik iets schrijf dat me emotioneel raakt.
Ben je momenteel bezig met een ander boek?
Ik begin altijd aan een nieuw boek voordat ik een boek uit heb. Zo heb ik iets om naar uit te kijken.
Welk boek van jou was het moeilijkst om te schrijven?
“The Mighty Red” was buitengewoon moeilijk – ik heb een heel ander boek gemaakt met achtergrondverhalen dat ik moest inkorten.
Kunnen we uitkijken naar meer ‘Love Medicine’-boeken?
Niet uitgesloten!
Schrijf je liever met de computer, ouderwetse pen en papier of een combinatie van beide?
Ik schrijf eerst alles met de hand, bewerk vervolgens de pagina’s en typ de pagina’s ten slotte in een computer. Vervolgens print ik de pagina’s uit en ga ik weer met de hand bewerken. Ik bewerk niet op een computer omdat ik dan de oude versie kwijt zou kunnen raken en ik vind het leuk om handschrift weer terug te zien.
Wat was de grootste hindernis die je moest overwinnen om een gepubliceerde auteur te worden?
Leren hoe je een plot schrijft. Ik schreef voor vrouwenbladen als Redbook en Ladies Home Journal toen ze verhalen drukten en goed betaalden. Ik dacht dat ik een dichter was en dit deed om mijn poëzie te ondersteunen, maar in werkelijkheid hield ik van het schrijven van verhalen en bleef dat op meer innovatieve manieren doen, waarbij ik mijn liefde voor boeiende taal en ingewikkelde geschiedenissen integreerde. Uiteindelijk schreef ik ‘Love Medicine’.
